Blind date!!!

U leest het goed: Eva ging op blind date!

Meer bepaald vorige week. Met een VROUW!!! 🙂
Nu trekt ge ogen he???

Hihi, ik heb nu alvast uw aandacht, dus daar gaan we…

Een tijdje geleden reageerde zij op een van mijn crea-stukjes.
We begonnen wat heen en weer te mailen, en van het één kwam het. ander 🙂
Zij had een patroon dat ik graag wilde, ik had een patroon dat zij graag wilde.
Toeval wou dat we niet zo heel erg ver van mekaar woonden.

En dus…

Spraken we af in Aalst-city (ja, van de carnaval), voor de deur van de AVA.
Ssspannend! 😀
Een jaar of zes geleden had ik zo een échte date, met Grote Kadee meer bepaald, maar van hem had ik op voorhand al een foto gehad en ik wist dus tenminste hoe hij er uit zag.
Maar van haar had ik helemaal geen foto!

Over iedereen die voor de deur van de AVA passeerde en naar mij keek, dacht ik “zou zij het zijn?”, maar iedereen liep me straal voorbij.
Maar wees gerust, uiteindelijk kwam er iemand aangestapt, met de gezichtsuitdrukking van “ben jij het?” et voilà…
We zijn warme choco en thee gaan drinken en hebben een hele namiddag getaterd en gekwebbeld en getetterd en patronen uitgewisseld en goed gelachen.
’t Was gezellig!
Moeten we nog eens overdoen he, K?

Kip Eva (nee, ik leg nog steeds geen eieren!)

Als ik de reacties op mijn blog zo eens door wandel, valt het me meteen ook op dat het grootste aandeel van mijn posts natuurlijk over Kleine Kadee gaan.
Of over Grote Kadee.
En af en toe ook wel over mijn creatieve uitspattingen.
*binnenkort mogen jullie over die uitspattingen trouwens nog een lading foto’s verwachten, maar da’s voor later…*
Ik heb ook al een aantal recepten gepost en in mijn omgeving werd daar telkens zéér enthousiast op gereageerd.

Deze keer dacht ik bij het schrijven even na waarmee ik u, beste lezer, nu weer zou ‘entertainen’. 😉
Ik had kunnen schrijven over de laatste keer dat ik ‘kapper speelde’ met mijn twee Kadeekes en te laat doorhad dat de tondeuze op een te korte stand stond voor Kleine Kadee, of over de Nieuwjaarsbrief die Kleine Kadee meekreeg uit school (met zélfgemaakte vilt!!!), of over Grote Kadee die al heel lichtjes carnavalkriebels voelt opborrelen als hij de woorden ‘sjaar’, ‘april’ en ‘de gruute mèt’ in eenzelfde gesprek hoort opduiken.

Nu kregen mijn Kleine Kadee en ik (en Grote Kadee die thuiszat met een ontsteking op zijn schouder) afgelopen week bezoek van R, een prettig gestoord ex-kotgenootje van me.
Een hele tijd geleden maakte ik voor haar eens een kipgerecht klaar dat erg in de smaak viel en waarvan ze het recept mee naar huis kreeg.
Daar ten huize is dat gerecht gedoopt met de naam ‘Kip Eva’ (woohoo! fame!!!) en zelfs de kindjes vinden het lekker!

Vandaar: vandaag post ik, speciaal voor u, het recept voor ‘Kip Eva’! 😀

Dit heb je nodig voor 4 personen:

• 700 gram kipfilet in kleine blokjes
• het sap van 1 citroen
• 1 eetlepel olie
• 1 eetlepel water
• 2 theelepels zout
• 2 teentjes look, geperst
• 1/2 theelepel oregano
• 1 theelepel tabasco of curry

Zo maak je het:

Doe alle kruiden met de olie, het water, de look en het zout in een kom en meng tot een marinade.
Doe de kippenblokjes in de marinade en laat minstens 2 uur marineren (liefst langer).
Verwarm de oven op 200°C.
Zet de schaal met marinade en kip in de oven en laat ongeveer 25 minuten bakken, tot de kip gaar is.
Serveer met pasta of rijst en een frisse salade.

De Grote-Kadee-garantie (waar heb ik dat bewijsje gelaten???)

Het jaar is hier goed ingezet… Allé, ’t is dan toch nog te zien wat je onder ‘goed’ verstaat.

Nog niet zo lang geleden kon u lezen hoe hier alles tegelijk gebeurt, en mijn woorden zijn nog niet koud of ’t is weer van dat.
Deze keer (voorlopig) enkel Grote Kadee.
Zou hij dan toch stilletjes aan verslijten?
Beginnen die 10 jaar 9-en-een-half-jaar leeftijdsverschil (ik weet het: kleine nuance maar voor Grote Kadee een wéreld van verschil) hun tol te eisen?
En valt dat dan nog onder garantie? 🙂

Alle gekheid op een stokje, vanmorgen was het hier in huize Kadee bittere ernst.
Grote Kadee werd wakker met een erge pijn in zijn schouder, zo erg dat hij zijn arm niet kon bewegen.
Motorisch wel natuurlijk, maar het deed gewoon vreselijk zeer.
Ik maakte Kleine Kadee klaar (medicatie, kleertjes, ochtendhumeur wegkriebelen, ontbijt, tanden poetsen, jasje aan en klaar voor de bus) en Grote Kadee ging onder een hete douche staan… waarna hij met een zielig stemmetje “Evaaaaa” begon te roepen.
Afdrogen lukte niet.
Arm wilde niet mee.
Arm werkte zelfs tegen.

Grote Kadee werd vakkundig afgedroogd én aangekleed (jawel, voor uw Kadeekes moet ge wat over hebben 😉 ) en in de zetel gezet met een kop koffie.
Ik ging ondertussen de huisarts bellen om te weten wanneer er spreekuur was.
Zijn huisarts zit niet op woensdag.
Mijn huisarts (ehm, u leest het goed ja: wij hebben een verschillende huisarts. Lang verhaal dat ik misschien ooit nog wel eens uit de doeken doe.) nam zijn telefoon niet op en ik kreeg het antwoordapparaat. Vriendelijk bandje dat me vertelde dat de dokter in verlof was tot 25 januari en op woensdagmorgen, 26 januari (uhuh, vandaag dus), weer bereikbaar zou zijn.
Dokter had zich waarschijnlijk overslapen of vergeten zijn antwoordapparaat af te zetten, want om kwart over 10 kreeg ik nog steeds die boodschap.
Net toen we beslist hadden er gewoon naartoe te gaan en daar dan wel te zien of er al dan niet spreekuur was en eventueel rechtstreeks door te rijden naar het ziekenhuis waar Grote Kadee nu ook stilaan recht heeft op een tien-beurten-kaart, konden we zijn huisarts toch bereiken.
Of we om kwart voor 1 deze middag konden langsgaan.
Het blijkt uiteindelijk om een ontsteking van het schoudergewricht te gaan. PSH heet dat beestje.
En het doet blijkbaar véél pijn.
Grote Kadee slikt nu ontstekingsremmers en wéér Dafalgan Forte.
Als het binnen een paar dagen niet beter is, zou het waarschijnlijk een kalkafzetting in het gewricht (op de spier?) zijn en moeten er ter controle foto’s genomen worden.
Een cortisonespuit zou dan verlichting moeten brengen.
Nu heb ik vroeger ooit een cortisonespuit in mijn kniegewricht gehad en màn dat doet zeer!
Vriendin C kan er ondertussen ook van meespreken, zij maakte er deze week kennis mee in haar eigen knie.

Maar zover zijn we dus nog niet.

Eerst maar eens zien wat de Voltaren op gang brengt.
En de extra aandacht, vertroeteling, “Tender Love & Care”, lekkere maaltijden, met-kersenpitje-opgewarmd-bedje, … en rust.

Maar dan mag het stilaan gaan ophouden.
’t Is begot nog maar januari, laat ons een béétje redelijk blijven! 😉

Omvergewoeld

Vorige week moest ik op controle voor het RIZIV.
Ik ben een jaar thuis en dan sta je niet meer op ‘ziekenkas’, maar word je officieel ‘invalide’ verklaard.
Het woord alleen al doet mijn maag draaien. Precies of je telt niet meer mee. Je bent niet meer waardig…
Ik weet wel, het beestje moet een naam hebben, en inhoudelijk is het niet helemaal wat ik hierboven schrijf, maar toch…

Even tussendoor: woordenschat ligt bij mij nogal gevoelig…
Zo zal ik ook nooit zeggen dat Kleine Kadee gehandicapt is.
Nee, hij ‘heeft een handicap’, want hij is zoveel meer dan die handicap.

Maar bon, ik moest vorige week dus op controle.
En eigenlijk vind ik dat niet eens zo abnormaal.
Ik kan me voorstellen dat er best wel mensen zijn die misbruik maken van het systeem.
Maar ik niet.
En ik moest gaan ‘bewijzen’ dat ik depressief ben. Of me toch verantwoorden.
Maar leg dat maar eens uit! Iedereen kan dat toch gewoon zeggen???
Ik vond het best moeilijk om me voor te stellen wat ik moest verwachten.
De dokter stelde me vragen, las verslagen, liet me Kleine Kadee zijn verhaal nog eens vertellen, …
Hij vroeg me zelfs hoe groot ik ben! (echt waar! als je toevallig zou weten waarom ze me dat vroegen: ik ben er supernieuwsgierig naar!!! 🙂 )

Maar daardoor was vorige week alles weer even omvergewoeld.
Alles wat ik dacht een plaatsje te hebben kunnen geven (veel te veel werkwoorden na mekaar, ik weet het) in de afgelopen maanden moest ik nu weer even in het juiste schuifje stoppen.

Ik had mijn mama mee.
Wat was ik blij dat zij in de wachtzaal op me zat te wachten!
Want uiteindelijk ben ook ik een ‘Kleine Kadette’: als het moeilijk gaat is het fijn als mama er is!

Trouwens: voor u zich zorgen begint te maken, ik heb al veel ‘schuifjes’ teruggevonden hoor!
Maar toen ik deze blog begon, had ik me voorgenomen zowel de leuke als minder leuke dingen neer te schrijven, en dat is wat ik hier gedaan heb.

Iets om even wat tijd voor te nemen

Deze kwam ik op het wereldwijdeweb tegen… en vond ik echt wel de moeite om over te nemen.