Beroering/Ontroering

Hoe groot mijn twijfel gisteren ook mocht zijn (publiceren of niet?), ik ben blij dat ik toch mijn gevoel gevolgd heb en op de knop “publiceren” klikte.

Aan de grond genageld

Over dit stukje heb ik getwijfeld.
Heb ik gehoord en verstaan wat ik dacht te horen en verstaan?
Kan ik hierover schrijven op mijn blog?
Moet ik niet net hierover schrijven op mijn blog?

Na wat gesprekken met anderen (die de personen en context kennen) bleek dat mijn gehoor en begrip niks mankeren.
En ik ben deze blog begonnen om voor mezelf dingen een plaats te geven.
Zijn berichten te confronterend voor lezers, dan moet ik (en moeten zij) dat er maar bij nemen…

Wat hieronder volgt is een weergave van wat gisteren gebeurde en een aantal bedenking en daarbij van mezelf, geen aanleiding tot opstarten van een polemiek…

Oordeelt u zelf.

Brul

Dat het warm is.
En dat ik u dat niet meer moet vertellen.

Wij wonen op een appartement, met een zuidkant die uit glas bestaat.
Wij hebben geen terras, dus bij deze temperaturen hebben we in feite een privé-sauna komaan, ik doe mijn best om alles positief te bekijken!

Met een knàl!

Kleine Kadee heeft een rolstoelbuggy.
Een kruising tussen een rolstoel en een buggy zou je kunnen zeggen.
Met 4 wielen: 2 mini’s en 2 iets grotere.
Met luchtbanden.

De wereld draait door

Vandaag deden we nog eens van “Jette”.
Voor ouders met een kindje als Kleine Kadee is het BIJNA een routine, die ziekenhuisbezoeken.
Vragenlijstje thuis al eens opschrijven, nog eens overlopen, pampers meenemen, medicatieschema nog eens checken, medicatie en eten meenemen want je weet nooit of er vertraging zal zijn op de consultatie, leesvoer voor de mama, … et en avant!

En toch…