Lieve Flavie,
Twee jaar geleden (al!) werd jij geboren.
De tijd toen jij nog een buikbaby was, had me al stevig van mijn sokken geblazen (bloeding op 26 weken, verschillende opnames op intensieve, weeënremmers, longrijping, hulp durven en leren vragen aan iedereen en uiteindelijk 3 maanden volledig platliggen).
Maar hoe hobbelig dat parcours ook was, zo ‘makkelijk’ was het eenmaal jij geboren werd (tart ik het lot door dit te schrijven?).
Een lief kind, een makkelijk kind, een (dat moet gezegd) mooi kind, een kind dat (tot voor kort) makkelijk ging slapen en vrij goed eet.
En je begint nu aan de “terrible two’s”, maar laat ons gewoon afspreken dat we voortdoen gelijk we bezig zijn. Gewoon voor de fun. Wat denk je? Strak plan?
Elke dag ontroer je me, door zo vele kleine dingen.
Door je enthousiasme.
Door je heerlijke verwondering.
Door je liefde voor je grote broer (wat krijgt hij veel spontane kusjes en knuffels van jou!).
Door ‘jij’ te zijn.
Voor papa en mij was het een hele knoop om door te hakken of Kleine Kadee een broertje of een zusje zou krijgen, maar wat ben ik blij dat we de sprong gewaagd hebben!
Iedere dag opnieuw.
Gelukkige verjaardag lieve kleine grote schat x
Over Kleine Kadee en Grote Kadee en Flavie en... 