Van eind augustus zelfs… Nee correctie: eind oktober zijn we nog eens een nachtje gaan logeren.
Voor de nieuwe lezers: wij hebben een buitenverblijf. En nee, ’t is niet “op den buiten”!
Alle gekheid op een stokje, zoals al eens eerder schreef bedoel ik met ons buitenverblijf het UZ in Jette.
In oktober kreeg Kleine Kadee er een nacht-EEG om de epilepsie te herevalueren.
Maar afgelopen week zijn we dus nog eens op daguitstap geweest.
Deze keer hadden we een drukgevulde agenda: diëtiste, psychologe, logopediste, neurologe, sociaal verpleegster en gastro-enteroloog! Een hoop -isten en -logen…
Laat ik maar bij het begin beginnen…
Kleine Kadee is gegroeid.
En geen klein beetje…
Kleine Kadee is een Grote Kadee aan het worden want (afhankelijk van de graad van “uitrekking” op de meetlat) is hij nu al 96 cm! Die kleine gaat zijn pa achterna 😀
Zijn gewicht was weer wat gedaald (nu +/- 11,5 kg), maar daar werd niet echt een probleem van gemaakt aangezien den duts een anderhalve week lang geplaagd is door diarree… en dan verliest een mens al wel eens wat gewicht.
De logopediste gaf ons heel wat adviezen om de lepelvoeding wat vlotter te laten verlopen, voornamelijk voor ‘petatjes’.
Mensen vragen me wel eens of-ik-Kleine-Kadee-dan-niet-zelf-kan-behandelen, logopediste zijnde.
Maar dat ligt toch niet zo simpel…
Het is best moeilijk om therapeut te zijn voor je eigen kind. Een zekere afstand is toch nodig om de dingen objectief te zien en bovendien kan je je kind niet “straffen” met 24u/24u een therapeut in huis… Want waar trek je de lijn?
Daarnaast ben ik niet gespecialiseerd in het behandelen van problemen met neurologische basis… of toch niet van deze orde.
Afasie, dysarthrie, geriatrische dysfagie allemaal goed en wel, maar ik denk dat voor de behandeling van een problematiek als die van Kleine Kadee toch een bijkomende (Bobath-)opleiding aangewezen is.
Maar we dwalen af.
Halfvaste voeding is het makkelijkst voor Kleine Kadee. Neurologisch is hij nog niet klaar voor het eten van brokjes.
We blijven dus papjes allerhande maken. De diëtiste raadde ons ook een soort indikkingsmiddel voor dranken aan, waardoor het voor hem makkelijker zou zijn om van een beker te drinken (ondertussen met succes uitgetest!!!).
Ze gaf me ook de naam van een soort poeder dat ik hem – gemengd met sojamelk – als alternatief ontbijt kan voorschotelen.
Iets met appel- en hazelnootsmaak, kan niet slecht zijn toch? Hmz, da’s dus buiten Kleine Kadee gerekend.
Na de eerste happen bekeek hij me met een gezicht van “moeder, wat voor een BUCHT duw je me nu naar binnen?” en hield daarna zijn lippen stijf op elkaar.
Had ik al gezegd dat mijn zoon een slim kereltje is? 
Jammer dat die dingen zo duur zijn.
Maar soit, Kleine Kadee mag dan wel koppig zijn, hij heeft de pech dat zijn moeder nog nét iets koppiger is.
Hij zal dat appel-hazelnootspul dus nog wel eens voorgeschoteld krijgen.
Ik heb er zelf van geproefd en het is best wel lekker.
Calorierijk ook, en laat caloriën nu net iets zijn waar moeder geen tekort aan heeft…
De neurologe besprak ook nog eens de status van Kleine Kadee met me, aangezien zijn medicatie de laatste maanden gewijzigd is.
Hij krijgt nu in totaal nog 3 anti-epileptica en iets tegen de reflux, plus wat ijzer en vitaminen.
Niet slecht als je weet wat voor een apotheek wij ondertussen thuis hebben uitgebouwd.
Maar zijn status dus.
Kleine Kadee doet het eigenlijk goed de laatste tijd.
Oké, hij doet nog elke dag aanvallen.
Oké, daar zijn soms nog redelijk zware aanvallen bij.
Maar al bij al gaat het goed.
Hij zoekt meer en meer contact.
Slaapt beter.
Lacht gemakkelijk.
En als zoon happy is, waarom zou moeder dat dan niet (proberen te) zijn?
Over Kleine Kadee en Grote Kadee en Flavie en... 