Bumba

Wie mij een beetje kent weet dat ik geen fan ben van Studio100.
Het commerciële, het ‘lege’, maar vooral de houding tegenover kinderen met een beperking storen me.
Maar dat is een discussie die ik hier geen nieuw leven wil inblazen dus dat laten we even zo. Ok?

Botox

Vorige week zaten we in ons Buitenverblijf voor botox.
Nee, niet voor mij 😉

Dusty

Eind augustus ving ik een bericht op van Veerle, de vrouw achter Framalo.
Naar aanleiding van de opening van haar bakstenen winkel (de webshop bestaat al even) werden 10 bloggers gekozen die een stofje uit haar assortiment mochten kiezen en daarmee aan de slag gaan.

Guess what? Ik was/ben 1 van die 10! 🙂

De meeste dromen zijn bedrog

Al zo lang ik me kan herinneren heb ik levendige dromen.
Dromen die ik me heel vaak ook kan herinneren als ik wakker word.
Dat is fijn als het een mooie droom is, maar nachtmerries blijven ook stevig nazinderen…

Het meisje met de rode schoentjes

Nee nee, ik heb het niet over het alom gekende verhaaltje.
Dit stukje gaat over een schattig meisje met rode schoentjes: mijn dochter! 💜

Oh ja, het is zover!
Een tijdje geleden trok ik al eens met haar naar de schoenwinkel, al was het zonder succes toen.
Afgelopen vrijdag was ik bij de pediater voor de vaccinaties van Flavieke.
Die vroeg me toen ze Flavie aan mijn hand zag stappen of er hyperlaxiteit in de familie was…
Euhm, ja. Ikke dus. Nogal fel zelfs.
Er was niets alarmerends, daar niet van, maar om Flavie wat meer steun aan haar enkels te bieden raadde ze me toch aan nu al schoentjes te gaan kopen voor haar.

Dat deden we vandaag dus.
Het zijn rode schoentjes met veters.
Ze heeft ondertussen trouwens al een maatje 22! Jaja, ’t gaat vooruit hier 😉

Ze stapt wel een beetje raar nu, die dingen lijken elk 10 kg te wegen aan haar voeten, maar ze is er wel apetrots op.
En hoe graag ze ook andermans veters lostrekt, dat doet ze bij de hare vooralsnog niet.
Ze zou wel heel graag veters willen kunnen strikken zo te zien: ze gaat dan zeer ernstig zetten, houdt haar handen boven haar veters (nee ze raakt ze niet aan) en doet dan frutsel-frutsel met haar vingers.
Waarna ze meestal eens triomfantelijk opkijkt.
Ook de onderkant van haar schoenen is uitermate interessant bevonden en de anti-slipkwaliteiten van een rubberen zool ten opzichte van een leren bobux-zooltje zijn ook getest en goedgekeurd.
Dit is voornamelijk handig bij het rechtklauteren uit zit naar staan mocht ik u meedelen 🙂

Bijkomend voordeel voor de mama: zelfs bij het kruipen poepschuiven wat op zich weinig lawaai maakt, is een schoen een handig instrument bij het lokaliseren van je kind, afgaande op het geluid (owja, dat vergat ik nog: ze test het geluid van een bonk met haar schoenen tegen elk mogelijk object uit. Radiator, kast, tegels, rolstoel, …)!