Hulp van de oude man

Kleine Kadee is in kortopvang dit weekend.

Daarom gingen we vandaag met Flavie kijken naar Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten.
Jaja, ik weet het: je mag dat nu niet meer zeggen, van die Zwarte Pieten. Het moet nu Roetveegpiet of whatever zijn.
Pech gehad! Da’s hier MIJN blog en ik heb het over Zwarte Piet! Nah! Lees verder

Helden

De muzikale helden die mijn jeugd kleurden… ze vallen als vliegen.

Er was Luc De Vos, er was Thé Lau.
Prince.
David Bowie.

En gisteren Leonard Cohen…

Ik was en ben geen dweper.
Ik hou van muziek, niet van de mythe die rond artiesten gecreëerd wordt.
Maar Cohen was één van die mensen met een ongelooflijk charisma.
Zijn timbre, dat met de jaren nog dieper en nog warmer werd.
Zijn présence.
Het fragiele oude mannetje op een podium dat, zo gauw hij begon te zingen, een grote meneer werd.

Ik leerde Cohen als jong kind kennen.
Mijn ouders draaiden zijn platen namelijk grijs.
Op die leeftijd vond ik het eigenlijk wat saaie muziek…
Als student gingen mijn ogen (oren?) pas open.
Wat een prachtige teksten, hypnotiserende melodieën…
Maar al te vaak dacht ik dat mijn cd speler nog aan het draaien was, terwijl die al lang zweeg. De muziek zette zich verder in mijn hoofd.

Ik zou hier heel graag een van zijn nummers bij zetten in een filmpje, maar ik kan niet kiezen.
So long, Leonard!