Feest!

Maandag wordt Flavieke drie jaar.
Maar vandaag was haar verjaardagsfeestje gepland.

Ik had het haar vorige zondag verteld.
Ze was dolenthousiast.
Want we zouden voor haar zingen.
En er zou taart zijn.
Taart met kaarsjes op. Drie!
En ze wilde zo graag chocoladetaart…
Er zou bezoek komen. Peter W en tante F met de 4 kinderen.
En opa en oma Kadee en opa en oma Kadette.
Meter N kon niet komen, want die woont zo ver weg.
Maar dat zouden we dan op een andere keer regelen.
Oh ja, ze ging ook een kroon dragen.
En er zouden ballonnen zijn op haar feestje.
En cadeautjes!

Terwijl we erover babbelden en zij steeds enthousiaster werd, siste de heks in mijn hoofd ‘Zou je haar daar wel warm voor maken Eva? Het is nog een week. Wie weet beland je met Kleine Kadee in het ziekenhuis en moet je alles afblazen! Ze zou zo ontgoocheld zijn…’

Maar het was zo heerlijk om Flavieke er in te zien opgaan…

Maandag bleek de heks gelijk te krijgen: Kleine Kadee belandde weer in het Buitenverblijf.
Het was maar de vraag of het feestje zou kunnen doorgaan…
Maar zoals u in mijn vorige logje las, mocht Kadeeke gisteren naar huis!
Ik bestelde vanuit het ziekenhuis een chocoladetaart (en een banoffee pie, en een frangipane), oma Kadette zorgde voor slingers en ballonnen.
De bakker bezorgde me kaarsjes voor op de taart en iedereen was op post.

En Flavie?
Die was overdonderd 😊
Zoveel mensen in een keer… daar wordt ze dan even heel erg verlegen van.
Maar ze kreeg cadeautjes, blies haar drie kaartjes uit, at chocoladetaart, genoot van het ‘Lang zal ze leven…’ en van de aandacht.

Ook haar grote broer was erbij. Toen hij even huilde ging ze zijn knuffel konijn uit zijn bed vissen en legde hem op zijn schoot om hem te troosten.

Ze ligt nu uitgeteld in bed.

Naar huis

Zo onzeker en – eigenlijk – slecht het er begin deze week uit zag voor Kadeeke, zo snel keerde het deze week.
De gastroscopie van woensdag toonde een ontstoken slokdarm en maag, en een maagklep (naar de slokdarm dus) die niet meer goed blijkt af te sluiten.
Dat kan geopereerd worden, een zgn nissenoperatie, maar dat geeft geen garantie op succes en Kadeeke zijn maag wordt momenteel niet gebruikt (want alle voeding en medicatie gaat rechtstreeks in het duodenum).
Is een operatie dan wel echt zinvol en nodig?

De medicatie zou worden aangepast, het ene wat verhoogd, het andere vervangen door iets anders en dan maar eens zien wat dat geeft.
Bovendien kreeg hij ook al van maandag flagyl om een eventuele schimmel in de maag te behandelen.

Hij stond ook op de lijst voor donderdag voor een poort om tpn te geven.
Maar!
Kadeeke deed zijn magic weer en stopte woensdagavond met kokhalzen en overgeven.
Was het de flagyl? Was het de nieuwe dosering van zijn bestaande medicatie? Was het de wijziging van medicatie? Was het nog iets anders?
Eerlijk gezegd maakt het me zelfs niks uit, want Kadeeke hoefde geen narcose, poort of tpn.
Nooit gedacht dat ik ooit nog blij zou zijn dat hij sondevoeding kon krijgen! 😀

De blaassonde bleef ook nog zitten, en hij kreeg medicatie om de sluitspier van de blaas te ontspannen. Want zo’n globus doet echt wel pijn…

En zo gingen we vrijdagnamiddag naar huis.
Met een hele waslijst aan medicatie (het zal nog even duren voor ik dat nieuwe schema onder de knie heb), een blaassonde en een happy Kadeeke.

Grote Kadee kwam ons halen met de Kadee-mobiel.
Wat een zaligheid!
Geen getil meer, geen gesleur meer.
Kadeeke in de auto rijden en weg zijn wij.

Da-haag ziekenhuis!

Vakantie

Het leek hier alsof mijn blog op zijn gat lag.
Maar niets was minder waar, er zat heel wat in de pijpleiding!
Alleen tijd om dat allemaal uit te schrijven ontbrak me.

Maandag moesten we op consultatie in het Buitenverblijf.
Sonde laten nakijken, gesprek met gastro-enteroloog, gesprek met orthopedist, bloed prikken en naar huis.
Dat was het plan…

Lees verder