Give Away in aantocht!

Voor de liefhebbers: ’t is (bijna) zover!

Voor de niet-kenners: een give away betekent dat ik – naar aanleiding van een of andere gebeurtenis, of gewoon omdat ik daar goesting in heb – iets weggeef.
Aan u, beste lezer!
Gratis ende voor niks!

Mààr… (tja, dat heb je met die dingen, er komt altijd een ‘maar)
Ge moet er wél iets voor doen.
Ik heb mijn hoofd gebroken over een opdracht of vraag of … die ik jullie kan laten uitvoeren/oplossen om de Grote Prijs te winnen, maar dat vond ik best moeilijk.
Ik ga voor een niet zo bijster originele oplossing, maar ik hoop dat ze doeltreffend is 🙂
Op 7 juni bestaat deze blog al 3 jaar. Jawel, al 3 jaar!
Eén van de plezante dingen bij WordPress (en misschien ook andere blog-software) is dat je een soort statistiek krijgt van welke posts (het meest) gelezen worden, hoeveel reacties er op welke post komen en hoeveel mensen er in je blog komen klikken en lezen.
En dat leidt me tot mijn vraag: gok hoeveel ‘hits’ ik op 7 juni 2011 om 12 uur zal hebben.
Diegenen die er het dichtst bij zitten winnen.
In het geval dat er 2 personen dezelfde gok doen (ja ik zie het groot), telt het eerste antwoord.

EDIT: er is blijkbaar wat verwarring.
Voor alle duidelijkheid, je kan gokken op hoeveel ‘hits’ ik gehad zal hebben tussen het ontstaan van de blog tot 7 juni 2011 om 12u00.
Een ‘hit’ is als iemand klikt in mijn blog, dus als je op een bericht klikt, geeft mijn teller dat aan als 1 hit. Klik je daarna op een ander bericht in mijn blog, geeft de teller dat aan als een tweede hit enz. 

Wat kan je winnen?

Hoe doe je mee?
Stuur in een reactie op deze post je gok door.
Opgelet: enkel reacties via de blog tellen mee (Facebook komt deze keer niet in aanmerking 😉 )

Succes!

Moederdag

Vandaag was het moederdag.
Of ‘moederkesdag’ zoals men hier in Vlaanderen wel eens placht te zeggen…
Doet me denken aan toen ik in de kraamafdeling van het ziekenhuis lag na de bevalling van Kleine Kadee en één van de verpleegsters het super vond om me consequent aan te spreken met ‘mamake’.
Vréselijk vond ik dat.
‘Mama’ vond ik super, maar dat verkleinende betuttelende -ke erachter was er te veel aan voor mij.
Ach, we zullen het maar op de hormonen steken 😉

Maar we dwalen af.

Vandaag was het moederdag.
En dit weekend ging Kleine Kadee weer logeren.
Grote Kadee legde me op zijn manier in de watten, maar toen ik vanavond mijn Kleine Kadee weer in mijn armen kon sluiten kreeg ik ook van hem een cadeautje.
En wàt voor één!

Even inzoomen op het gedichtje:

En het kunstwerk zelf:
en

Horror in Kadee-land… of toch niet?

Gisteren was een bewogen dag.

Ik schreef gisteren al over mijn confrontatie met het ouder worden en niet meer mee zijn in Gent.

Verder diende ik vriendin R op de REVA-beurs zowaar een stroomstoot toe zij het met haar toestemming, maar toch.

Maar wat echt bijna een horrorverhaal was beleefde ik als eerste item van de dag.
Ik stond op en ging Kleine Kadee wakker maken.
Dat op zich is al bijna een unicum, meestal is het andersom en maakt hij mij wakker.
Maar Kadeeke had blijkbaar goed geslapen, dus wie ben ik om te klagen.
Het was nog een beetje donker in de kamer dus ik doe nietsvermoedend de gordijnen open, draai me weer om naar zijn bedje en trek met mijn slaapkop de klamboe (tegen de muggen die er nog niet zijn) open.
En toen sloeg mijn hart enkele tellen over!
Kleine Kadee lag in een plas bloed! Een plas, ik overdrijf niet.
Een plas nog nat bloed.
En hij bewoog niet.
En toen ik beter keek zag ik op nog meer plaatsen bloed.
Grote Kadee stond ondertussen ook al naast mij, eveneens serieus onder de indruk.
En toen… kwam er heel licht beweging in Kleine Kadee.
Ik pakte hem op en toen zagen we dat Kleine Kadee blijkbaar die morgen een ferme bloedneus had gehad.
En dat hij met zijn handjes in dat bloed gewreven had en de boel zo ‘geschilderd’ had.

Effe wassen, effe drogen en Kadeeke was weer ok.
En Grote Kadee en ik waren direct goed wakker.

Eva kan weer mee met haar tijd!

Dezer dagen is het REVA-beurs in Flanders Expo in Gent.
REVA-beurs als in beurs met allerlei revalidatiehulpmiddelen.
Best wel handig om langs de zijde van “ouder” te bekijken, in de plaats van als “therapeut” zoals vroeger…

Want met een Kleine Kadee in mijn leven, sta ik nu aan de andere kant van de lijn.

Kleine Kadee ging vandaag naar school, dus sprak ik af in Gent met vriendin R, een vroeger kotgenootje van me en dikke vriendin sindsdien.
Aaah Gent… Da’s toch altijd een beetje thuiskomen…
Maar man man man, wat is er toch veel veranderd sinds die tijd dat ik daar woonde!
Niks essentieels.
Niks spectaculairs.
Maar ik ben niet meer méé!!!

We wilden de tram nemen naar Flanders Expo, maar dat bleek niet zo’n eenvoudig te klaren klus als “toen”…
Tramhalte verhuisd wegens – u raadt het vast al – WERKEN.
Dat begon goed.
Gelukkig kennen we onze weg daar nog wel, dus wij te voet naar de Voskenslaan richting eerstvolgende tramhalte.
Daar aangekomen beseften we dat daar geen verkoopsautomaat voor tramkaartjes staat, dus ja, dan maar op de tram zelf aan de bestuurder betalen zeker? (ja, zo ging dat in die goeie ouwe tijd…)
Tram komt aangereden, maar op de deur vooraan staat een groot teken “verboden toegang”.
Bestuurder doet nadrukkelijk teken dat we achteraan maar moeten gaan aanschuiven.
Maar wij hebben geen tramkaartje!!! (en zwartrijden, daar doen wij niet aan mee, ah nee)
Tram vertrekt en Eva en R blijven achter op het tramperron…
R krijgt de ingenieuze ingeving dat je sinds … een tramkaartje kan kopen per sms.
Wij dus op zoek naar een bord-ergens-aan-de-tramhalte met het nummer waarnaar je moet sms-en, maar blijkbaar had De Lijn niet op zoveel dommigheid van haar reizigers gerekend, want zo’n nummer was gewoonweg nergens te vinden…
R zocht in haar smart-phone (jaja, zij heeft al zo’n ding, ik ben nog onderontwikkeld op dat vlak) of ze geen info vond op het wereldwijde web en zelfs of ze niet al eens zo’n betaling had gedaan en zo het nummer nog had, maar tevergeefs. Ondertussen hield ik een vriendelijke madam staande die mij in haar schoonste Gents uitlegde dat zij geen openbaar vervoer gebruikt en dus ook niet weet hoe je aan een tramkaartje moet geraken…
En daar kwam de volgende tram al aan!
Ik grabbelde een geldstuk uit mijn broekzak en toonde het met een vragende mimiek aan de trambestuurder.
Die lieve mens deed net als zijn voorganger naarstig teken dat we achteraan moesten opstappen.
Ik dus verder met mijn pantomime met mijn twee-euro-stuk in de lucht, wat de bestuurder volgens mij deed grinniken en me liet verstaan dat we wél achteraan moesten opstappen en dan naar voren lopen IN de tram om binnen te betalen aan hem.
Wàt een onderneming en wat waren de dingen vroeger toch heerlijk eenvoudig 🙂

Trouwens, begrijpe wie begrijpen kan: het sms-nummer waar wij zo naar gezocht hebben bleek zowaar op mijn tramkaartje te staan!
In het terugkeren naar het station hebben we dan maar een sms gestuurd, kwestie van de dingen simpel te houden en mee te zijn met onze tijd…

Ah ja, de REVA-beurs was interessant, maar een stuk kleiner dan ik me herinnerde (zal waarschijnlijk wel aan mijn geheugen liggen).
Veel catalogi en folders meegenomen, ideeën in mijn hoofd… Komt in orde!

Vervolg van de emmer

Ondertussen heeft de slaap zijn werk kunnen doen en is de emmer weer le(e)g(er).
Het heeft me sowieso deugd gedaan het eens allemaal te kunnen opschrijven en weer wat meer grip op de dingen te krijgen.

En jullie reacties (via de blog/mail/telefoon/in persoon) waren hartverwarmend…

Dank je wel!!!