Controle-onderzoek in Jette

Mijn schrijfinspiratie van vorige week veranderde deze week in een schrijversstilte, maar geen paniek: ik ben terug!

Dinsdag ging ik met Kleine Kadee op controle in … jawel, buitenverblijf Jette. 🙂
’s Morgens vroeg vertrokken (we moesten er al om 9u00 zijn) want de files op de Ring zijn best wel onvoorspelbaar.
Al bij al viel het filegehalte die morgen goed mee, want woehoe we waren op tijd!

Eerst een EEG.
Om de “dopjes” te laten geleiden op Kadeeke zijn hoofd, worden ze vastgezet met een soort smurrie van zand, zout en water (meen ik te hebben begrepen).
Dat droogt dan lekker op, koekt vast aan de hoofdhuid en laat overal zand-/zoutkorreltjes achter…
Maar soit, dat nemen we er wel bij. Het EEG is nu eenmaal een belangrijke manier om te zien hoe het met de epilepsie gesteld is.
En dat, beste lezer, gaat vrij goed!
Natuurlijk heeft Kleine Kadee nog steeds epilepsie.
Natuurlijk gaat die niet zomaar weg.
Natuurlijk heeft hij nog elke dag aanvallen.
Maar de neurologe was best tevreden met het beeld van het EEG.
Waar ze vroeger sprak van een “chaos”, sprak ze nu van “onrust”.

Het EEG is, naast de evaluatie van zijn algemeen functioneren en zijn gewicht (houd u vast aan de takken van de bomen: “Kleine” Kadee weegt nu 14 kg!!!), een indicatie om al dan niet de medicatie aan te passen.
De Keppra is een beetje verhoogd, maar de Depakine siroop en de Phenobarbital blijven in dezelfde dosis.
Neurologe tevreden.
Mama en papa tevreden.

En Kleine Kadee ook tevreden.

Want de laatste tijd druipt de deugnieterij van zijn gezichtje! 🙂
Hij heeft niks liever dan dat je “gek” met hem doet, “paardje speelt” (hoe wilder hoe liever), hem kriebelt, …
We “b(r)abbelen” nu zelfs met mekaar in een zelfverzonnen zjjjjjj-taaltje…
Het is heerlijk om zijn ogen te zien schitteren, vol verwachting  voor de volgende kriebel/aai/brabbel/…

Maar tegen donderdag hoestte hij de longen uit zijn lijfje.
Slijmen, tegelijk droge hoest, pijn, … maar gelukkig geen koorts.
Pediater was met verlof, andere pediater die hem kent kon hem er niet meer bijnemen.
Toch maar huisarts gebeld en die kon gelukkig langskomen!
Ik denk dat de meeste mensen hun kind wel gewoon laten opvolgen door de huisarts, maar gezien de problematiek van Kleine Kadee zijn wij altijd bij de pediater gegaan…
Medicatie, rust en véél liefde 🙂

Ondertussen zijn we zaterdagavond en hij is al veel beter.
Morgen nog een dagje binnenblijven en hij kan er weer tegenaan!

 

To snoezel or not to snoezel? That is the question.

Want Kleine Kadee werd eind december 3 jaar.
En omdat hij zijn geboorte indertijd precies tussen Kerstmis en Nieuwjaar wist te mikken, was het een beetje moeilijk om hem een echt “verjaardagsfeestje” te geven, zo tussen al die feesten in.
We besloten er trouwens een snoezelfeestje* van te maken. Een standaard-verjaardagsfeest (familie – vrienden – taart – koffie) leek ons ook niet zo aangewezen voor Kleine Kadee. We merken vaak na (familie)feestjes dat hij overstuur is, te veel prikkels binnenkreeg die hij niet kon verwerken.

Snoezelen dus.
Morgen.
Normaal gezien.
Want vertelde ik al dat Kleine Kadee goed kan plannen? 😉
U raadt het al: Kleine Kadee is ziek.

Woensdagavond had hij wat koorts.
Donderdagmorgen een beetje meer.
En donderdagmiddag nóg een beetje meer.
Dus donderdagnamiddag naar de pediater.
Verdict: virale infectie, rode keel, mogelijk griep.
Ik vertelde de dokter dat we een snoezelfeestje gepland hadden, en hij zag het eventueel nog wel lukken.
Tegen zondag zou Kadeeke toch beter moeten zijn.
Maar het risico is te groot. Voor hem, maar ook voor de andere kindjes.
En dus werd, na even twijfelen over de “to snoezel or not to snoezel”-vraag, de knoop doorgehakt: het werd not to snoezel.
Vrijdag alles en iedereen afgebeld, en vandaag nog maar eens beseft dat het de goede beslissing was.
Want Kleine Kadee heeft nog steeds koorts.
Niet meer continu, maar wel meermaals per dag.

We doen het dus nog even rustig aan.
En dat snoezelen wordt gewoon uitgesteld.

*SNOEZELEN: Snoezelen doe je in een stimulerende en relaxerende sfeer.  Het is een manier om kindjes als Kleine Kadee te stimuleren, maar even goed te laten onstpannen en te laten spelen. Dat kan door te relaxen op een verwarmd waterbed, kleuren zien opborrelen in lichtkolommen, rustig wegdromen in een trilstoel, …. of door te voelen aan de voelwand, te spelen in een ballenbad of een springkasteel, de muziekkamer te verkennen, …

Wie of wat slaat Eva aan de haak?

Lang geleden dat ik nog eens wat crea toestanden toonde.

Vorige week bij oma en opa ben ik aan het haken geslagen.
En wat sloeg ik dan wel aan mijn haak?
Nee, geen vis, ook geen minnaar, maar MUTSEN!
Over het waarom kan ik nu nog niet veel vertellen, misschien tegen het najaar meer (kwestie van u een beetje nieuwsgierig te maken), maar het ging verrassend vlot.
De patronen kochten we via Etsy en hierboven ziet u alvast de “uil”.
Nog te maken: kikker, wasbeer, teddybeer, vos, …
Binnenkort te verschijnen!!! 😀

Valentijn

14 februari.
Sint-Valentijn…

Officieel heb ik er nooit echt iets mee gehad…
maar stiekem vind ik het wel fantastisch als Grote Kadee een bloemeke of iets dergelijks mee naar huis brengt. 🙂

Zaterdagavond ging ik met een vriendin naar Saint-Amour in Leuven.
Een literair  en muzikaal programma van Behoud de Begeerte waar ik al enkele jaren graag eens naartoe wou.
En nu kreeg ik de kans!
Niet met mijn Grote Kadee, dat is niet bepaald zijn “ding”, maar met B – een lieve vriendin.
Eerst lekker gaan eten in het Himalaya Basecamp restaurant in Leuven. Tandoori look scampi’s, dus we stonken een aardig eindje weg – maar hey, voor die ene keer dat ik eens een uitspattinkje doe 😉
En daarna dus naar de schouwburg.
Ik wist eigenlijk niet goed wat te verwachten.
Ok, ik wilde dit al enkele jaren meemaken, maar meestal gaat het dan om Nederlandstalige grote namen en dit jaar was het thema Italië.
En nu moet ik toch eerlijk toegeven dat ik een beetje op mijn honger bleef zitten…

Irene Lamponi opende voor mij wel overtuigend met ‘La Pioggia nel Pineto’ van Gabriele D’Annunzio. In het Italiaans natuurlijk.
En dat was mooi, maar tegelijkertijd een hinderpaal.
Want het Nederlands en het Italiaans zijn twee zó verschillende talen (en nee niet alleen qua woordenschat 😉 )…
Intonatie, accenten, klemtonen, …
Het theatrale van het Italiaans stond de Nederlandse vertaling op het scherm op de achtergrond – die, laat ons eerlijk blijven, wel noodzakelijk was – echt wel in de weg.
Je wil naar het melodieuze van de taal luisteren, en tegelijk wil je weten wàt er precies gezegd wordt.
Ook de andere sprekers konden het publiek maar matig boeien.
Voor onze Vlaamse nuchterheid kwam het allemaal een beetje geforceerd en theatraal over…
Grote uitzondering was Tim Parks. Een Brit die al jaren in Italië woont en het land en zijn cultuur bekijkt door de bril van – hoe kan het anders – een buitenlander.
Ik heb meer voeling met de toch wel ingetogener Britse cultuur dan met de Italiaanse en met mij een groot deel van het publiek, hij had het publiek direct op zijn hand.
En dan was er natuurlijk Mauro.
Eén van die iconen die genoeg hebben aan een voornaam om door het leven te gaan 🙂 (voor de  leken onder u: Mauro Pawlowski, niet  meer vergeten!)
Hij heeft zich nu ook gewaagd aan het proza, en het ging hem wonderwel goed af.

Muzikaal kwam ik wél aan mijn trekken.
Klassiek van Transparant en prachtige traditionele volksmuziek van Muntagna Nera (met de muzikanten van Graindelavoix).
Nu hou ik over het algemeen niet zo van die typische volksmuziek, maar dit wist me wel te raken, puur door zijn echtheid.

En film… Filmfragmenten waren er ook.
Heerlijk gelachen met:
deel 1

en deel 2

Et voilà, gat in uw (en mijn) cultuur is weer voor eventjes gedicht! 😉

Een weekje met Kleine Kadee en zonder Grote Kadee

Grote Kadee moest voor zijn werk een weekje naar het buitenland.
Dus ik ging met Kleine Kadee een weekje naar oma en opa in Limburg.
Relaxen.
Hoewel… 🙂 Ik had al gauw een druk gevulde agenda!

Zo gingen Kleine Kadee en ik dinsdag op bezoek bij D, een schoolvriendin van me die ik dankzij Facebook (jaja, lang leve Facebook) terugvond.
Blijkt dat haar zus I ook een “speciaal” kindje heeft, met een heel gelijkaardige problematiek als die van Kleine Kadee.
Hij is wel al wat ouder dan mijn pruts.
Ik zag, hoorde en voelde dat zij al heel wat verder staan in hun verwerkingsproces, en dat geeft me hoop.
Over een paar jaar zal ik misschien ook de dingen een plaatsje hebben kunnen geven?
Het was een heel fijn weerzien, veel gebabbel en getetter…

En Kleine Kadee? Die charmeerde die madammen alsof hij nooit iets anders gedaan had!

Woensdag kwam er bezoek!
G en haar dochter H kwamen langs met baby E. 9 weken oud!
Een schàtje!!!
Ik liet H en baby E kennismaken met mijn draagdoek van toen Kleine Kadee nog écht “klein” was en baby E vond het prima!
Hij viel prompt in slaap…
Ik heb zo genoten van het dragen in de draagdoek.
Kleine Kadee ook.
Hij werd er altijd lekker rustig in.
Even later kwam R, een vriendin van oma ook nog even binnen.

En ook bij deze madammen deed Kleine Kadee zijn versier-truc: geef mijn kleine man 5 minuten en hij pakt je in! 🙂

’s Avonds kwam peter H even langs en kregen we zelfs bezoek uit het buitenland!!!
Mijn nichtje N is Italiaanse en kwam voor een blitzbezoek naar België voor een sollicitatiegesprek.
Ze logeerde bij ons en het was heel leuk haar terug te zien.
Later op de avond nog even Skypen naar mama en papa in Italië en…

Kleine Kadee liet nu zijn  charmes zelfs digitaal de afstand naar Italië overbruggen.
’t Is een charelke, mijn Kleine Kadee! 🙂

Donderdag kregen we ook bezoek.
Van een andere vriendin van oma, van maar liefst 4 van mijn tantes (en een nonkel) en van 4 van mijn nichtjes!

En Kleine Kadee die… inderdaad.
Die vleide zich met plezier aan elke boezem (de sloeber!) en wond iedereen om zijn vinger.

Het was zo fijn te zien dat hij zich goed voelt.
Dat hij – op zijn manier – probeert te communiceren.
Dat hij geniet.
En dat hij eindelijk begint bij te komen! We wogen hem en hij weegt maar liefst 14 (véértien) kg nu!

En Grote Kadee?
Die belde trouw elke avond… en werd toch wel gemist.
Ik was content toen ik hem vrijdagavond weer mocht ophalen op Zaventem 🙂