De liefde voor (en van) muziek

Deze zomer kreeg ik een bericht van Sofie N. Ze schreef me dat dit misschien wel het meest rare bericht van de zomervakantie zou zijn, maar…

Een nieuw schooljaar

Het is me wat, die eerste schooldag.

Het gaf me sinds Kleine Kadee naar school ging altijd een beetje een bitterzoet gevoel. Je probeert de vergelijking met leeftijdsgenootjes zoveel mogelijk los te laten, maar op zulke momenten pikt het toch even.

Sinds 3 jaar maak ik ook het normale scenario van een eerste schooldag mee. Dankzij Flavie in hoogsteigen persoon. Ze telde deze zomer al van eind juli af wanneer ze nu EINDELIJK terug naar school zou mogen… vandaag was het zover.

Samen met Kleine Kadee ging ik haar vanmorgen afzetten op de speelplaats. Dolgelukkig was ze. En ook heel trots, want ze vindt het ontzettend fijn om haar grote broer mee te nemen naar haar school.

Ik zag nieuwsgierige blikken van ouders en grootouders en enkele kleine meisjes kwamen met zijn drieën naar me toe om dan te vragen wat er nu eigenlijk met dat kindje aan de hand was want hij zit in een rolstoel mevrouw.

Schoon vind ik dat, dat ze dat gewoon komen vragen. Dat ze onbevangen zijn. Flavie was ineens 20 cm groter leek het, want ‘dat kindje’ is wel háár grote broer! Ik vertelde de meisjes dat hij niet kon stappen en beantwoordde nog wat vragen, bijgestaan door die trotse Flavie ❤

We mochten nog even mee naar het klasje als we dat wilden, maar mijn verlegen scheetje zei dit jaar dat dat niet meer moest. Ga maar weg hoor, ik kan dat wel alleen. Dag allerliefste broer! En weg was ze.

En weg waren wij, want Kadeeke en ik deden dit jaar een specialleke, zo voor de eerste schooldag. De dag waarop mijn kleine grote man in andere omstandigheden naar het eerste middelbaar zou zijn gegaan, deden wij eens gek. We slikten dat bitterzoete gevoel door en vertrokken naar Villa Rozerood.

Qualitiy time voor moeder en zoon.

Flavie is in goede handen. En wij ook 🤭