Gaatjes… nog eens

Ja, inderdaad, nóg eens.
Of had u gedacht dat de dingen bij Kadeeke volgens plan gingen? Nee toch?

Het gaatje dat een goeie 3 weken geleden gedicht werd met een klem zou volledig dicht zijn na 2 weken.
Oh ja, die klem zou muurvast zitten hadden de dokters me ook verzekerd, dat komt NIET los.
Maar u en ik, wij kennen Kadeeke natuurlijk al langer dan vandaag…
Dus toen er na 2 weken nog steeds vocht uit de stomie kwam, en zelfs voeding op den duur, wist ik zeker dat het niet pluis was.
Ik contacteerde de gastro-enteroloog en die bevestigde mijn gevoel.
Kadeeke werd ingepland voor afgelopen maandag, voor een nieuwe operatie (ik ben intussen de tel kwijt hoeveel hij er al gehad heeft).
Zondag gingen hij en ik dus naar het Buitenverblijf.

Ik zette eerst Flavieke nog af op een verjaardagsfeestje.
Ze was uitgelaten en blij om haar vriendjes te zien, dus ik nam met een gerust hart afscheid.
Slecht idee mama… Flavie haar frank (euro?) viel ineens dat ik enkele dagen weg zou zijn met haar broer en begon te huilen.
Enkele vriendjes kwamen even kijken wat er precies scheelde en de mama’s die nog aanwezig waren keken vol medeleven toe hoe ik haar probeerde te troosten.
Alleen kan je een kind dat al zoveel zag gebeuren bij haar broer moeilijk troosten als ze weet dat er een operatie voor de deur staat.
De mama van de jarige leidde haar even af met “cavia’s aaien” (waarvoor dank) en ik koos voor de korte pijn: vertrekken nu ze even met haar gedachten elders was.
Krak zei mijn hart.

Ik reed met Kleine Kadee naar het Buitenverblijf, overliep zijn medicatie- en voedingsschema met de verpleging en maakte hem klaar voor de nacht.

Maandagmorgen werd hij klaargemaakt voor operatie-nummer-elfendertig.
Vooraf had ik nog een gesprek met de chirurg.
Ik gaf aan dat ik eigenlijk niet zo bezorgd was over de ingreep op zich, maar dat de narcose me telkens opnieuw zorgen baart omwille van de mogelijke trigger voor zijn epilepsie.
De chirurg knikte begrijpend.
Ik zei ook heel duidelijk dat ik nu gewoon wilde dat de stomie dicht was. Het gaatje is al open van begin dit jaar!
Als hij moest kiezen tussen een nieuwe klem en dichtnaaien ging mijn voorkeur zeer overtuigd uit naar dichtnaaien, want dan waren we tenminste zeker dat het dicht was en er geen nieuwe narcose moest volgen.
Ik bleef bij Kleine Kadee tot hij onder narcose was, gaf hem nog een aai over zijn krullenbol en vertrok naar zijn kamer om daar te wachten tot het voorbij was.

Toen ik bij Kadeeke mocht op de ontwaakzaal kreeg ik al snel te horen dat de klem (u weet wel, dat ding dat NIET los kon komen)… los was gekomen. Het werd uit zijn maag gevist en het gaatje werd opnieuw gedicht.
Niet genaaid, maar met een nieuwe klem. Owja.
Ik vloekte even binnensmonds, want veel vertrouwen had ik uiteraard niet meer in die klemmen.
Maar wat kon ik doen? Het zat er al in…

Kadeeke wordt altijd moeilijk wakker uit een narcose en ook nu duurde het een hele tijd. Maar enkele uren later konden we naar de kamer om daar verder te bekomen.
We bleven nog tot dinsdagnamiddag in het ziekenhuis en gingen dan terug naar ons warme nest.
Lekker knuffelen met Flavie en Grote Kadee.

Nu is het twee weken afwachten of de fameuze nieuwe klem wél goed zit en het gaatje dicht is.
Gedurende die twee weken komt er mogelijk nog vocht/voeding/… uit de stomie, hopelijk steeds minder.

Duimen voor Kadeeke is toegestaan!