Hieperderozerood

We doen het nu al enkele jaren, en ook dit jaar vierden we Kerst en de verjaardag van Straf Kadeeke in het heerlijke Villa Rozerood.
Dat stukje hemel op aarde is zo’n speciaal plekje…

Op één gezin na bleken we alle andere aanwezige gezinnen deze keer te kennen. En dat ene gezin leerden we snel genoeg ook beter kennen.
We hadden een heel ontspannen weekend, waarin ontzettend veel gepraat en gelachen is.
Ik kreeg buikpijn van het lachen, maar ik vond het heerlijk.
Er werd gedroomd, er werden herinneringen opgehaald, er werd gehuild.
Het was helemaal perfect.

Ook Kadeekes verjaardag was fijn. De sfeer was ontspannen en vol humor, er werd voor hem gezongen…
En deze mama slaagde erin om voor het eerst in 14 jaar het einde van ‘Happy Birthday’ te halen zonder tranen.
Elk jaar opnieuw ben ik apetrots op die grote kleine man van mij.
Maar hoewel ik het hele leeftijdsgegeven al jaren geleden grotendeels heb losgelaten, komt de confrontatie op dagen als verjaardagen dubbel zo hard binnen.
Dat zijn de dagen waarop ik denk: verdorie, het had zó anders kunnen zijn. Hij had nu volop kunnen puberen, afspreken met zijn vrienden, wie weet had hij al een liefje…
Het brengt niets op om zo te denken, maar op dagen als deze is het sterker dan mezelf.

Door de fijne mensen om me heen, wellicht ook door te groeien in mama-van-Kadeeke-zijn, en wie weet waarom nog, lukte het me deze keer de pijnlijke steken wat weg te drukken en vooral trots te zijn op dat ventje (sorry: op die vent).
Hij blijft ons en iedereen om zich heen verbazen, wordt met de dag knapper en liever.

Ik mag dat zeggen, ik ben en blijf zijn mama.

Gelukkige verjaardag lieverd!
x mama